|| ಗುರು ಮಹಿಮಾ ಸ್ತುತಿ ||
 |
| kannadabhajanlyrics.blogspot.com |
ನೋಡಬಾರದೆ ಬ್ರಹ್ಮವ। ನೋಡಬಾರದೇ ॥ಪಲ್ಲವಿ॥
ಆಡುತ ಪಾಡುತ! ಬೇಡುತ ಕಾಡುತ।
ಓಡುತ ನೋಡುತ! ನಾಡೊಳು ಕೂಡಿದೇ ॥ಅ.ಪ.||
ನಿರುಪಮ ನಿರ್ಗುಣ। ನಿತ್ಯ ನಿರಾಶ್ರಯ।
ನಿರಘ ನಿರಂಜನ ನಿರವಧಿಯಾಗಿದೇ॥ ೧ ||
ನಶ್ವರ ಮಾಯೆಯ। ವಶ್ಯವಗೊಳಿಸಿ ಮ।
ಹೇಶ್ವರನೆನಿಸುತ ವಿಶ್ವವೆ ಯಾಗಿದೇ॥ ೨ ||
ತಾಪಕೆ ಸಿಲುಕದೆ! ವ್ಯಾಪಿಸಿ ಗುಣದೊಳು।
ಶ್ರೀಪತಿ ವಿಧಿಹರ ರೂಪವ ಧರಿಸಿದೇ॥ ೩ ||
ಮಲಿನದ ವಿದ್ಯೆಯ। ಕಲಿತು ಮರೆತು ತನ್ನ।
ತಿಳಿಯದೆ ತತ್ತ್ವವ ಕಳವಳಿಸುತಲಿದೇ ॥ ೪ ||
ಸೇರಿ ತಾಮಸಿಯೊಳು! ಧಾರಣಿ ಜಲಶಿಖ।
ಮಾರುತ ಗಗನಾಕಾರವ ಧರಿಸಿದೇ॥ ೫ ||
ಇಂದ್ರಾದ್ಯುತ್ತಮ। ಬಂಧುರ ತನುಗಳ ಹೊಂದಿ
ಮನುಜರಿಂದ ವಂದಿಸಿ ಕೊಳುತಿದೇ ॥ ೬ ||
ವಿಧ ವಿಧ ಮರ್ತ್ಯಾ | ಧ್ಯಧಮ ದೇಹವ ಸೇರಿ |
ಸದಮಳ ಪೂಜಾ। ವಿಧಿಯನು ಹಿಡಿದಿದೆ || ೭ ||
ನಿಜದೊಳಗಿಲ್ಲದ। ವೈಜನವ ಕಲ್ಪಿಸಿ |
ಅಜ ಹರಿ ರುದ್ರರ। ಭಜಿಸುತ ಕೂಡಿದೆ || ೮ ||
ದಾಸನೆನಿಸಿ ಸಂ। ನ್ಯಾಸಿ ಎನಿಸಿ ಪರ।
ದೇಶಿ ಎನಿಸುತೀ। ವೇಷವ ಧರಿಸಿದೇ॥ ೯ ||
ತಾತ ತರುಣಿ ತನು। ಜಾತ ಮಾತುಳರೆಂಬೀ
ಮಾತುಗಳಿಂ ವಿಪ ರೀತ ಭಾವದೊಳಿದೆ॥ ೧೦ ||
ಬೆರತು ಕರಣದೊಳ। ಗರಿಯದ ಮೂಢನ।
ಪರಿಯೊಳು ಸುಮ್ಮನೆ ಶರೀರದೊಳಡಗಿದೇ॥೧೧||
ವಿದ್ಯಾ ವಿದ್ಯೋ | ಪಾದಿಯ ಕಳದರೆ!
ಶುದ್ಧ ಚಿದಾನಂದಾದ್ವಯ ವೆನಿಸಿದೇ॥೧೨||
ಕುಂಭಿನಿ ಕೋಟಿಯೋಳಿಂಬಿಲ್ಲದೆ ತಾ |
ನಂಬರದಂದದಿ | ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದೇ॥೧೩||
ಗುರು ಶಂಕರನೊಳ್‌। ಬೆರೆಯದ ಮನುಜರಿ।
ಗರಿಯದ ಪರಿಯೊಳು ಮರೆಯೊಳು ಕೂಡಿದೇ।|೧೪||
0 ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು