ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ
(ದೃಷ್ಟಿದಾನ) ಎಸಳು
ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ ಘಿಳ್ ಘಿಳ್ ಗುಂಜನ
ಭವ-ಭಯ-ಭಂಜನ ಬೈರಾಗಿ,
ದಡದಡ ಬಂದನು, ದ್ವಾರದಿ ನಿಂದನು
ಭಿಕ್ಷೆಯು ಎಂದನು ಆ ಜೋಗಿ ॥೧॥
ಕಾಮನೆ ಕಾವಿಯನುಟ್ಟನೊ, ತೊಟ್ಟನೊ
ಸೋಮನೆ ಶಾಟಿಯ ಕಾಪಾಲಿ !
ಕಾವ್ಯವೆ ಕಾಯವ ಪಡೆದಿತೋ ಪಿಡಿದಿತೋ
ರಸ ಖಷಿ ಕರವೇ ಜಪಮಾಲಿ | ॥೨॥
ಚಂದನ ಚರ್ಜಿತ, ಭಸ್ಮೋದ್ವರ್ಜಿತ
ಬಂಧುರ ಸುಂದರ ಸನ್ಶಾಸಿ,
ರಾಗ-ಭೋಗ ವಿಷ ವಿಷಯಗಳೆದೆಯನು
ಮೆಟ್ಟುವವೋಲ್‌ ಪದ ವಿನ್ಶಾಸಿ ॥೩॥
ಚಂಡಮರೀಚಿಯೆ ದಂಡ ಕಮಂಡಲು
ತಾಪಸ ವೇಷವ ತಳೆದಿಹನೆ !
ಸಂಧ್ಯಾ ರಾಗದ ಚಂದನ ತಂಪಿಗೆ
ವೈಶ್ವಾನರ ತಪಕಿಳಿದಿಹನೆ ! ॥೪॥
ತರುಣಾ$ ರುಣ-ರುಚಿ-ರಂಜಿತ ರೂಪವು
ಗರತಿಯ ಗೌರವ ಕೆಣಕಿತ್ತು
ಸಂಯಮ-ಮುದ್ರಿತ-ಹೃದಯ ಕವಾಟದಿ
ಕಾಮನ ಕಾರ್ಮುಕ ಮಣಿದಿತ್ತು ॥೫||
ವರ ವೈರಾಗ್ಯದ ಚಿರ ಸೌಭಾಗ್ಯಕ್ಕೆ
ಶೃಂಗಾರವೇ ಶರಣಾಗಿತ್ತು,
ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನದ ಫಲ -ಪರಿಪಾಕಕೆ
ತಾರುಣ್ಯವೇ ತಲೆ ಬಾಗಿತ್ತು. ॥೬॥
'ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ'
ಮಂಜುಳ ಗುಂಜನ ಗುಣಗಿತ್ತು
ಬಾಲ ಕುತೂಹಲ ಕೆರಳಿಸಿ ಗಣ ಗಣ
ಘಂಟಾ “ಕಿಂಕಿಣಿ ಕುಣಿದಿತ್ತು ||೭||
ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯಿತು, ಮುಂತೆರೆ ಸರಿಯಿತು
ಜವನಿಕೆ ಜರೆಯಿತು ಮರೆಯಲ್ಲಿ
ಪವನವು ಪುಳಕಿತು, ಬಳ್ಳಿಯು ಬಳುಕಿತು
ತರುಲತೆ ತುಳುಕಿತು ತೆರೆಯಲ್ಲಿ ||೮||
ಉರ್ವಿಯ ಊರ್ವಶಿ, ರಂಜಿಪ ರೂಪಸಿ
ರಾಗ ಪರಾಗವು ಪರಿಮಳಿಸಿ,
ಬಂದಳು ಷೋಡಶಿ, ರಸ-ಸರ-ಸಾರಸಿ
ಒಡೆಯನ ಪ್ರೇಯಸಿ ನಳ ನಳಿಸಿ ||೯||
ಮೃದು -ಮಂದಸ್ಮಿತ ಆನನ-ಕಾನನ -
ಕೆರೆ-ಕೆಂದಾವರೆ ಅರಳಿತ್ತು
ಉಸುರಿನ ಗಂಧಕೆ ಮುಖ ಮಕರಂದಕೆ
ಬಂಡುಣಿ ದಂಡದು ತೆರಳಿತ್ತು ||೧೦||
ಕರಿ ಹೊರೆ ಕೇಶ ಕಲಾಪದ ಕಂಪಿಗೆ
ಸಂಪಿಗೆ ಸೊಂಪನು ಸುರಿದಿತ್ತು
ನೀಲಿಮ-ಕುಂತಲ -ನಿಕಷದಿ
ಬೈತಲು ಬಂಗಾರದ ಗೆರೆ ಕೊರೆದಿತ್ತು ||೧೧||
ಹೆಜ್ಜೆಯ ರಿಂಗಣ ಕಜ್ಜಕೆ ಗೆಜ್ಜೆಯ
ಹಂಸವೆ ತಾಳವ ಹಿಡಿದಿತ್ತು.
ಮುಗುದೆಯ ಮೈಸಿರಿ ನವಿಲಿನ ನಾಟ್ಕಕೆ
ಕಾಮನ ಕೊಳಲದು ನುಡಿದಿತ್ತು. ||೧೨||
"ಗರತಿಯು ಗುರುತಿಲ್ಲದ ಪರ ಗುರುವಿಗೆ
ಬಿಕ್ಕೆಯ ನಿಕ್ಕಳು” ಎಂದಂದು
ಆಳಿನ ಕೈಯಲಿ ಕಾಳನು ಕಳುಹಿಸಿ *
ಜೋಗಿಯ ಜೋಳಿಗೆ ತುಂಬೆಂದು ||೧೩||
ಜೋಗಿಯು ನಯನದ ನವ-ನೀಲಾಂಜನ
ನಂದಾದೀಪವನೆತ್ತಿದನು,
ಕಣ್ಣಿನ ಕಾಂತಿಯ ಹೊಳಪಿಗೆ ಕಾಮನು
ಪ್ರೇಮದ ಗುಂಡಿಯನೊತ್ತಿದನು ||೧೪||
ಎದೆ 'ರುಲ್‌' ಎಂದಿತು, ಮೈ 'ಜುಂ' ಎಂದಿತು
ಸಂಯಮ ಪಾಶವು ಸಡಿಲಿತ್ತು,
ಕಂಗಳ ಮಂಗಳ ಕಾಂತಿಯ ಶಾಂತಿಯ
ಕಡಲಿನ ಒಡಲಲಿ ಸಿಡಿಲಿತ್ತು ||೧೫||
ನಾಚಿಕೆ ನಲ್ಲೆಯ ಗಲ್ಲ ಗುಲಾಬಿಗೆ
ಮೆಲ್ಲನೆ ಗುಲ್ಲನು ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು
ಸಂಜೆಯ ಛವಎ, ಗುಲಗಂಜಿಯ ರುಚಿ,
ಮುಖ ಕುಂಕುಮ ಕರಡಿಗೆಯಾಗಿತ್ತು ||೧೬||
ಎದೆ ಕಾರಂಜಿಯು ರಾಗದ ರಸವನು
ಕಣ್ಣಿನ ಕೆಂಪಿಗೆ ತೂರಿತ್ತು,
ನಿಗ್ರಹ-ಪಂಜರ -ಬದ್ದ ವಿಹಂಗಮ "
ಆಗಸದಂಗಳಕ್ಹಾರಿತ್ತು ||೧೭||
ಹೃದಯವು ಅದುರಿತು, ಧೈರ್ಯವು ಚದುರಿತು
ಕೆದರಿತು ನೆಲವನು ಕೆಂಗಣ್ಣು,
ಹಮ್ಮಿನ ಹೆಮ್ಮರ ಉರುಳಿತು, ನರಳಿತು
ಚಿತ್ತದ ಚಂಚಲಕಾಠ ಹೆಣ್ಣು ||೧೮||
'ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ ಫಿಲ್‌ ಫಿಲ್‌ ಗುಂಜನ್‌
ಮುಂದಕೆ ಸಾಗಿದನಾ$* ಜೋಗಿ,
ಹೃದಯದ ಗುಡಿಯಲಿ ಮದನನ ಗಂಟೆಯ
ಢಣಡಣ ಬಾರಿಸಿ ತಿರುತಿರುಗಿ ||೧೯||
ಮನೆಯಲಿ ಯೋಚಿಸಿ, ಮನದಿ ವಿವೇಚಿಸಿ
ತನ್ನಲಿ ತಾನೇ ನಾಚಿದಳು
ಹಿಂದಿನ ಸತಿಯರ ಸುಂದರ ಗುಣಗಳ ಗಾನದಿ
ಎದೆ ಮರೆ ಮಾಚಿದಳು ||೨0||
ಜೋಗಿಯ ಬೈದಳು, ಯೌವನ ಜರಿದಳು'
ಜಾರಿದ ಹೃದಯವ ಹೀಗಳೆದು,
"ಕಾಮನ ಕುಟ್ಟುವೆ, ಪ್ರೇಮವ ಮೆಟ್ಟುವೆ”
ಎಂದಳು ಹಟದಿಂದೆದೆ ತುಳಿದು ||೨೧||
"ನಾಳೆಗೆ ಜೋಗಿಯು ಬಂದರೆ, ನಿಂದರೆ
ನನ್‌ ದೊರೆಯಾಣೆಗೂ ನಾ ಕಾಣೆ,
ಆಳಿನ ಕೈಯಲಿ ಕಾಳನು ಕಳುಹಿಸಿ
ನುಗಿಸುವನಾಚೆಗೆ ನಾ ಜಾಣೆ" ||೨೨||
ಜಾಗ -೪
'ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ'
ಕಂಚಿನ ಕಂಠವು ಮೊಳಗಿತ್ತು
ಹೆಣ್ಣಿನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಬ್ಬವ ಹಬ್ಬಿಸಿ
ಮಿಂಚಿನ ಮೂರುತಿ ಬೆಳಗಿತ್ತು ||೨೩||
ಶಪಥವು ಮರೆಯಿತು, ಕುಪಥವು ತೆರೆಯಿತು
ಕರೆಯಿತು ಕಿಂಕಿಣಿ ರುೋಂಕಾರ,
ಕರಣವ ಎಳೆಯಿತು, ಹರಣವ ಸೆಳೆಯಿತು
ಹೂಂಕರಿಸುವ ಸ್ಮರ ಟಂಕಾರ ||೨೪||
ನಿಲ್ಲದ ಮೇಲುದ ಮೆಲ್ಲನೆ ತೀಡುತ
ಸಂದಳು ಪ್ರಣಯದ ರಂಗೇರಿ,
ಕರದಲಿ ಕಾಳಿನ ಮೊರವನು ಮೆರೆಯಿಸಿ
ಹೊಸ ಹೊಂಗನಸಿನ ಸಿಂಗಾರಿ ||೨೫||
ಜೋಗಿಯ ಜೋಳಿಗೆ ಜಾರನ ಜಾಳಿಗೆ
ತೆರದಲಿ ನೀರೆಗೆ ತೋರಿತ್ತು
ಅವನೆದೆ ಬರವನು ಹಿಂಗಿಸಿ ತೆರವನು
ತುಂಬಲು ಎದೆ ರಸ ತೊರೆದಿತ್ತು ||೨೬||
ತನ್ನೆದೆ ಹಾಕಿದ ತೆರದಲಿ ಜೋಳಿಗೆ
ತಳದಲಿ ಧಾನ್ಯವು ಬಿದ್ದಿತ್ತು.
ಸತಿಯ ವಿವೇಕವು ಬದುಕಲು ಹಚ್ಚಿದ
ಕಂಟಕದೋಲ್‌ ನವಿರೆದ್ದಿತ್ತು ||೨೭||
ಜೋಗಿಯ ವದನದ ತಬಕದಿ ಬೆಳಗುವ
ಕಣ್ಣಣಿ ಆರತಿ ಬೆಳಗಿತ್ತು,
"ತ್ವಂ ಸೌಭಾಗ್ಯವತೀ ಭವ !! "ಆಶಿಷ"
ಕಂಠಾಕಾಪದಿ ಮೊಳಗಿತ್ತು ||೨೮||
ಕಾಮನು ತರಳೆಯ ಕರುಳಿನ ಬೆರಳಿಗೆ
ಕೊರಳಿನ ಮುರಳಿಯ ನುಡಿಸಿದನು,
ಭಾವದ ಕಾವಿಗೆ ಕರಗಿದ ಚಿದ್ರಸ
ಕಕ್ಷರ ಕವಚವ ತೊಡಿಸಿದನು.: ||೨೯||
"ನಿಲ್ಲೆಲೆ ಜೋಗಿಯೆ, ನಿನ್ನಯ ಕಣ್ಣಲಿ
ಎಂತಹ ಕಾಂತಿಯು ಕುಣಿಯುತಿದೆ,
ತೇಜಃ ಪುಂಜದ ಕಾಂತಿಎಲಾಸಕೆ
ರವಿ ಶಶಿ ನೈದಿಲೆ ಮಣಿಯುತಿವೆ" ||೩೦||
"ಏನಿದು ಜ್ಯೋತಿಯು | ಚೆಲುವಿನ ಚಿಲುಮೆಯ
ಚಿಮ್ಮಿಸಿ ಚಾಕ್ಷುಷ ಕುಕ್ಕಿಸಿದೆ
ಕಂಜ ನಿಕುಂಜದ ಸಾರವ ಹೀರಿದೆ
ಜೊನ್ನಿನ ಜೇಂಗಡಲುಕ್ಕಿಸಿದೆ ||೩೧||
"ಚಿಲುವಿಕೆ ಚಂಚಲತೆಗೆ ಕಣಕಟ್ಟಿದೆ
ಮಿಂಚಿನ ಹೊಳೆ ಮಡುಗಟ್ಟಿಹುದು
ವಿಧಿ ನಿನ್ನೋಟದ ತಟ್ಟೆಯಲೆಂತಹ ದೀಪದ
ಕುಡಿಗಳನಿಟ್ಟಿಹುದು !" ||೩೨||
ಜೋಗಿಯು ಬೆಚ್ಚಿದ, ಕಣ್‌ ಕಿವಿ ಮುಚ್ಚಿದ
ಹೆಣ್ಣಿನ ಮೆಚ್ಚಿಗೆ ಹುಚ್ಚಾದ
ಹದಿಬದೆ ಧರ್ಮದ ಬಳ್ಳಿಗೆ ಕೊಳ್ಳಿಯ
ಹಚ್ಚುವ ಕಾನನ ಕಿಚ್ಚಾದ ||೩೩||
ಭಾಗ -೫
'ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ, ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ'
ಮರುದಿನ ಬಂದನು ಆ ಜೋಗಿ
ಉಕ್ಕಿನ ಬಾಗಿಲು ಗಕ್ಕನೆ ತೆರೆಯಿತು
ತವಕದಿ ಬಂದಳು ಅನುರಾಗಿ ||೩೪||
ಜೋಗಿಯನಿಬ್ಬರು ಜೊತೆಗಾರರು ತೋಳ್‌
ಪಿಡಿದೇ ನಡೆಸುತ ತರುತಿಹರು
ಕಣ್ಣಿನ ಕಲಶವ ಮಣ್ಣಿಗೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ
ಬಾಷ್ಪ ಸ್ನಾನವ ನಡೆಸಿಹರು ||೩೫||
ಹಲ್ಲಣ ಹಾರಿತು, ತಲ್ಲಣಿಸಿತು ಎದೆ
ನಿಲ್ಲದೆ ತೊಳಲಿದಳಾ€ ನಾರಿ
'ಜೋಗಿಯೇ$ ನಿನಗೇನಾಗಿದೆ” ಎಂದಳು
ಬಂದಳು ನಿಂದಳು ಬಳಿ ಸಾರಿ ||೩೬||
"ತಾಯಿಯೆ, ತೆಗೆದುಕೋ'ಎನ್ನುತ ಜೋಗಿಯು
ನೀರೆಗೆ ಥಾಲಿಯ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ
ಥಾಲಿಯ ತಳದಲಿ ಥಳ ಥಳ ಹೊಳೆಯುವ
ಕಣ್ಣುಗಳೆರಡನು ಇಟ್ಟಿದ್ದ " ॥೩೭॥
ತಾಯಿಯೆ ನಿನ್ನೆಯ ದಿನ ನೀನೆನ್ನಯ
ಕಣ್ಣಿನ ಬಣ್ಣನೆ ಮಾಡಿದ್ದಿ
ಗರತಿಯ ಗೋರಿಯ ಕಟ್ಟಿದ ತೊಗಲಿನ
ಆ ಕಣ್‌ ಕಿತ್ತಿದೋ ತಂದಿಹೆನು ॥॥೩೮॥
"ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ, ಅಲಖ್‌ ನಿರಂಜನ"
ನಡೆದನು ನಿರ್ವಥೆಯಾಬೋಗಿ
ತೊಗಲಿನ ಕಣ್‌ ಬಲಿಯಿಂದಲಿ, ಜ್ಞಾನದ
ಒಳಗಣ್‌ ತೆರೆಯಿಸಿ ಕುರುಡಾಗಿ ||೩೯॥
0 ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು